Maurice is er zo eentje. We komen elkaar niet elke dag tegen. We kennen elkaar niet uit onze jeugd of schooltijd. We zijn elkaar via via tegen gekomen en het klikte, gewoon. Het is zo’n iemand waarmee je gemakkelijk uren iets of niets kan doen. Een vriend dus.
Een paar weken geleden vroeg hij of ik mee wilde naar een autorace op Spa-Francorchamps. Misschien is dat wil gaaf om daar foto’s te maken, zei hij. Wait WHAT! ja natuurlijk!! Uit alles en iedereen die hij kent vraagt hij mij. Ik ben niet degen die bezine in zn aderen heeft lopen of een opgevoerde Subaru Impreza rijdt. Ik maak foto’s, en rij in een Hyundai Getz. We gaan!
Zondagochtend vroeg de weg op. Ik wist niet dat zondagochtend zulke vroege uren had, zo vroeg. Enfin. Vriend Wilbert van Maurice oppikken, ook een fijne gozer, wel een Fuel-Head. Dus onderweg de nodige info opslaan om niet een flater te slaan later op het circuit wanneer er moeilijke vragen worden gesteld. Maurice heeft bij zn maatje Ricardo een ingang bij een Team dus alles lijkt in kannen en kruiken. Oftewel in blikken en banden.
Het is niet normaal zo ongelooflijk kicken. Ik hou jullie niet in spanning of het wel of niet leuk was. Het was: snel, spannend, lekker, warm, gezellig, bizar, heet, waardeloos (komt later, maar doet niets af aan de dag) en ontzettend waardevol. Ricardo is een Westlander die verdomd goed kan racen. Zit bij Team Verschuur en rijdt in een McLaren GT4, de Europese wedstrijden. En wij vallen gewoon met onze neus in de boter. Het is een topdag voor het team. Er rijden drie auto’s die dag en er worden twee prijzen naar binnen gescheurd. De derde zat er ook dik in alleen helaas vond de motor dat het welletjes was voor die dag en kapte ermee. De emotie van het verlies was op dat moment voor mij net zo erg als het mooie van de winst. Dat kwam omdat je de blikken van de enorme teleurstelling bij het hele team kon zien. Ze geven alles. Als je hoog springt kom je harder neer, als je niet springt zie je nooit de horizon.
En daar hou ik van. Als ik foto’s maak wil ik dat ook zien. Niet alleen maar lachen en leuk doen. Ook als je een kut-moment hebt wil ik dat vastleggen, echtheid. En geconcentreerde blik van iemand die een benzineslang op de tank moet aansluiten is net zo mooi als van de winnaar. En daar liep het helemaal vol van die dag.
Om het niet aaaaaaal te lang te maken. Ik had een waanzinnige dag op Spa. Heb ontzettend lieve en leuke mensen ontmoet, heb de wc in de pits bezocht, zag een McLaren Senna (dat is een heilige graal, schijnt), zag een vele mooiere oude Porsche 911 en ik stond in de pit-muur om foto’s te maken van Ricardo terwijl hij met 250 km/u langs me reed (op een halve meter, hoezo adrenaline?). En dat alles met een paar gasten om me heen die dat mij wilde delen, niet gewoon, heel bijzonder dus.