Cas vond de sok op zn nachtkastje. Had hem opgepakt en in een hoek gegooid. Maar merkte dat er iets in zat en moest dus wel het bed uit, nieuwsgierig. Op het briefje in de sok stond “Je hebt er twee nodig om compleet te zijn, kus Anne”.
Hij was nu toch van haar af? Waarom zat je dan nu op de rand van je bed met een sok tegen je wang? Had toch nooit iets kunnen worden. Natuurlijk twee fantastische jaren gehad met alleen maar hoogtepunten op alle vlakken. Er zat al een twijfel in zijn kop vanaf de eerste dag. Zeven jaar was het leeftijdsverschil, zeven jaar! Hij had dvd-boxen van series die zij niet eens als onderzetter wilde gebruiken. En toen hij een ouwelullendag erbij kreeg volgens de CAO had ze gezegd dat hij dan lekker haar ontbijt kon klaarmaken tot haar tijd kwam. Had ie maar gezegd dat ze dat elke dag kon krijgen, ook als hij met pensioen zou zijn.
Hij dacht aan twee jaar terug. Hij verkleed als ooievaar op een feestje. Foute keuze want die enorme snavel werd al snel een puntmuts, belachelijke keuze. En hij had haar al bij binnenkomst gezien, Anne. Gekleed in het mooiste kattenpakje van die avond, zwart leer met bijpassend masker die wel de allermooiste ogen lieten zien waarin hij ooit had mogen kijken. Beetje scheel ook. Hij had een hoop drank nodig om daar op te kunnen afstappen want op de dansvloer met een ooievaarspak je beste beentje voorzetten zou desastreus worden. In een hoekje had hij al een paar keer naar haar gekeken en was verliefd geworden. De vogel zal deze keer achter de kat aan moeten jagen en niet andersom.
Beetje verdwaasd liep Cas naar de badkamer en keek in de spiegel. De blonde lokken zaten in een soort bedlook waarvoor hij niets voor had moeten doen. Ging er met zijn hand door en het zand viel er uit. Ze waren naar het strand gereden om te genieten van de zonsondergang, met zn tweeën ver verwijderd van iedereen. Het was magisch. Zoals de eerste avond na dat feestje hadden ze heerlijk tegen elkaar aangelegen en gewoon genoten. Niets meer niets minder, de tijd had geen vat gehad op hun, het leek een eeuwigheid te gaan duren.
Cas werd nerveus, hij had het niet goed aangepakt. Want als hij ergens aan twijfelde, in relaties, moest hij er korte metten mee maken. Had hij geleerd van daarvoor. Eikel! Bij jezelf nu een pijn voelen in een afgestompt lichaam krijg je niet weg met dat gedrag wat hij nu vertoond had. Nee, het was juist het besef dat het niet beter zou gaan worden dan nu. Dat was er met hem aan de hand. En de twijfel was niet omdat de toekomst onzeker zou zijn, het was vanwege het idiote beslissingsgedoe in zn hoofd. Wordt nou eens volwassen Cas! Hij had haar instinctief ook bij haar willen houden bedacht hij zich nu..shit! Hij had haar hard bij de arm gepakt om naar zich toe te trekken. Godverdomme hij was op dat moment gelijk scherp en wist wat hij allang had moeten weten..
wordt vervolgd..