Zachtjes hoorde ze de wekker afgaan in haar slaapkamer. Floor zat al ruim een uur beneden in haar woonkamer te staren naar de klok. Ze kon gewoon niet meer in slaap vallen van de spanning dus was ze er maar uit gegaan. Dat was al heel de week zo en vandaag zou ze eindelijk een eind maken aan het wachten. Ze had al honderd keer in gedachten het gesprek met de vrouw herhaald die ze ontmoet had via de advertentie. De advertentie waar ze al heel lang naar opzoek was geweest. Het was precies wat ze zocht. En nu stond er een reis te wachten van twee en half uur richting ‘s-Heerenberg. En terug hopelijk met haar droom.
De advertentie hing aan haar koelkast met een magneetje. Ze kende de hele tekst al uit haar hoofd. Gezocht: Nieuwe eigenaresse voor een Volkswagen Kever. Model 1303 uit ’67. Avontuurlijk en open voor nieuwe ervaringen. Koop na gesprek. En daarna het telefoonnummer. Floor had gelijk gebeld en kreeg een vriendelijk klinkende vrouw aan de lijn. Janna. En nadat ze, een drie kwartier later, had opgehangen zat Floor nog vol met vragen. Janna vroeg naar de levensstijl van haar en hoe ze reageerde op veranderingen. Welke boeken ze gelezen had. Had ze verkering. Of ze goed kon puzzelen. Geloofde ze in zichzelf, andere dimensies, karma en bijvoorbeeld ook in sprookjes. Allemaal vragen die achteraf nog meer vragen bij haar deed opkomen. Het ging toch alleen maar over het kopen van een auto? Maar waarschijnlijk had ze alles goed beantwoord want ze werd uitgenodigd om de auto “aan te voelen” en zodra dat goed was mocht hem meenemen. Ze was de eerste in drie jaar tijd sinds de auto te koop stond. Floor dacht dat het te maken had met de ouderdom van de vrouw. Heb je wel meer, oudere mensen maken zich meer zorgen over jeugd. Dat zal bij Janna niet anders zijn. Misschien heeft ze niet meer allemaal op een rijtje, want wat heeft geloven in sprookjes er nou mee te maken. Jas aan en de deur uit. Eindelijk op weg naar haar droomauto.
De tein ging voorspoedig. Gelukkig kon ze op station Utrecht nog net een flinke dosis Starbucks halen. En nu zat ze in de sprinter richting Doetinchem. Op het tafeltje de koffie, in haar hand de ansichtkaart die ze van Janna had gekregen. Voorop de foto van de auto. Het lichtblauwe uiterlijk van de lak werd alsmaar mooier. Vanochtend had ze opgemerkt dat het precies de kleur van haar ogen was, het moest zo zijn. De chromen bumpers blonken in de zon. De groene bergen met hun witte toppen op de achtergrond maakte het tot een schitterend plaatje. Het was Zwitserland had ze uitgezocht. De auto staat geparkeerd bij een wegwijzer richting Interlaken. Tien kilometer. Wat heeft die auto allemaal niet meegemaakt! In ieder geval een ritje naar de alpen. Floor was niet van plan om dat ook te gaan doen. De Kever is ruim veertig jaar oud en zal niet heel veel meer aankunnen. Ze was nu al bezorgd of ze wel een goede keus had gemaakt. Weer kijkend naar het plaatje en wist dat ze het wel moest doen. Liefde op het eerste gezicht. Op de achterkant had Janna nog een klein berichtje geschreven. “Jij kiest niet de auto, de auto kiest jou!” ja ja, gek mens.
Didamstraat 41. De alleenstaande woning stond verscholen achter hoge bomen en een dikke heg. Eigenlijk zou je er zo voorbij lopen en niet eens in de gaten hebben dat er een huis zou moeten zijn. De natuurlijke opening tussen de buksussen waren het begin van het pad die naar het huis liep. Langzaam doemde het prachtige pand op. Floor belde aan. De deur ging open en er keken twee Kever-blauwe ogen haar vriendelijk aan. Daar ben je! zei Janna met een enthousiaste stem. Kom binnen, de thee staat klaar, en we hebben een hoop te bespreken..