Van de week plaatste POW een filmpje. Ophef in het Westland. De interviewster pakte een paar “gasten” uit een koppel demonstranten. Ik zeg demonstranten maar als ze dit lezen..ik bedoel schreeuwers. De helft wist niet eens waarvoor ze op straat stonden. Waarschijnlijk staan ze wel vaker op straat dus het kwam goed uit dat er wat aan de hand was. Degenen die wel antwoordde op de vraag waar ze actie voor aan het voeren waren kwamen niet lekker uit hun woorden, op z’n zachts gezegd. Moeilijke woorden waren niet hun ding. Maar dat ze het niet eens zijn met een AZC in het Westland dat was wel duidelijk. Gaat het hier niet om? Zeggen wat je wil, of schreeuwen. Ze stonden daar met een boodschap die al langer aan het borrelen is van binnen. En in hun ogen hebben ze gelijk. Er zullen vast gevallen bijzitten die het al niet makkelijk hebben. Hebben misschien zelf ook een woning nodig. Komen niet makkelijk aan een baan. Je weet het niet.
De interviewster neemt een paar moeilijke woorden in de mond en zet ze tegen de muur. Er staat een camera op ze gericht en het moet nu gebeuren. Je gaat ratelen. Moet ze niet doen. Of wel? Het geeft alleen maar aan dat de woordenschat niet je-van-het is. Vraag ze rustig op de man af wat ze willen en dan krijg je vast wel een antwoord wat begrijpelijk is. Wat het ook mag zijn.
De mening over de asielzoekers zit bij heel veel mensen onder de huid. Het is ook een gevoelig onderwerp. Je kunt er alles bijhalen om de voors en tegens bij te lichten. Het is enorm complex. Er zitten profiteurs bij. Er zitten veel mannen bij. Er zitten IS-strijders bij. Er zitten gezinnen bij. Er zitten vrouwen bij, homo’s, kinderen en baby’s. Allemaal met een probleem of een verhaal wat je niet kunt verzinnen of weten. Niet iedereen is een hokje te stoppen waar je een eenduidige oplossing voor hebt.
De nieuwsvergaring helpt vaak ook niet. Het is makkelijker om een onderwerp te maken over een probleem. Je krijgt veel meer emotie waar iemand anders dan ook weer op reageert. Als er een item wordt uitgezonden op Nieuwsuur over terugkomst van de zeearend in de Nederlandse natuur hoor je daar verder niemand over. Problemen scoren. POW weet dat en knipt en plakt om maar zoveel mogelijk ophef te maken. Het is een item over een groepje mensen die zijn mening kwijt wil. Niets meer, niets minder.
Ik heb ook een mening. Ik ga niet op straat staan schreeuwen of spandoeken schilderen. Ik kom dan ook niet op televisie met mijn porem. Daar kies je voor. Deze gasten die wel in het licht stonden hebben hun zegje gedaan. Dat is hun recht. Hoe belabberd het er ook kwam.
Nu is het zaak om ook anderen hun mening te laten gelden. Ieder ander geluid moet ook gehoord worden. Van mij mogen ze namelijk wel komen. Elk individu heeft recht om gehoord en geholpen te worden. Verplaats je maar eens in hun situatie. Moeilijk want wij (jongeren en oudere jongeren) hebben geen slechte tijden meegemaakt. Nee. We hebben altijd te eten gekregen. Al dan niet voldoende onderwijs. Een dak boven ons hoofd waar de kachel brandt. Het is niet voor te stellen, echt niet. De rotte appels en profiteurs die deze kant opkomen komen vanzelf wel aan het licht. Maar laat dat niet ten kosten gaan van wie het wel verdiend om een normaal leven te lijden.
Zo, iedereen heeft z’n zegje gedaan. Denk na mensen. We zijn hier op de wereld niet om elkaar kapot te maken. Je slaapt beter met een warm hart.
Mooi gezegd! Ben het er helemaal mee eens.