Zaterdagavond. Een oude discotheek. Een band met vooral oude mannen speelt. Fantastisch. Niet vlekkeloos maar met passie zoals het hoort wanneer je iets wilt uitdragen. Liefde voor de muziek. Mannen die willen dat je het naar je zin hebt, samen met hun zoons staan ze daar op het podium, het publiek is enthousiast.
Ik ken de familie Fransen. Ze hebben genoeg te voortduren gehad, meer dan genoeg. En toch rocken ze de tent plat. Niet halfhartig, nee vol er in, weten wat de limieten zijn en er nog doorheen gaan. Hou ik van. Alles wordt uit de kast gehaald om het goed te doen. Nieuwe generatie heeft een plek op het podium en krijgt zijn tijd.
En ik mag de foto’s maken.
Wetend wat de relaties zijn. Wiens broer, vader, neef, moeder, zus en vader er rondlopen die avond. Probeer dat maar eens vast te leggen. Oké, vooruit ik doe ook maar wat en meestal komt dat wel goed, nu ook weer. Ik kan tevreden naar huis. Biertje gedronken, afscheid van de liefsten en hop op de fiets. Shit.
Vergeten om nog even naar de plee te gaan. Ik ging vroeger uit t Teejater (de discotheek) wel vaker met die fout weg en dan was er altijd dat ene hoekje waar je tussendoor nog kon zeiken. Nu ook weet. Maar er staat nog een gast. Met een stuk of vier papieren rollen on zn rechter en zn andere rol(letje?) in zn linker.
Ik zeg: wat doe jij in godsnaam om twee uur s-nachts met paling?
Nee het was makreel!
O sorry.
Hou je ervan?
Jazeker!
Nou hier heb je een makreel.
Oké!!
Ik naar huis. Met een makreel.
Het verhaal stopt hier. Natuurlijk heb ik m gelijk opgegeten en ben tevreden naar bed gegaan, niet interessant.
Even terug naar het begin. Ik had kunnen kiezen om ergens anders heen te gaan. Guus, Kensington, Jeugd van Tegenwoordig..ook bier en ook vrienden. Misschien zelfs een leuk meisje ontmoet. Ik ging naar de Francis Brothers. Dat deed ik omdat ik naar mezelf luisterde, en dan gebeuren dingen die zo moeten zijn. Luister daar gewoon naar, dan neem jij ook een makreel mee naar huis.
Legendarische avond..
echt waar.