Helden

Net naar de AH geweest, en met wie sta ik in de rij? Behalve goede vriend Richard stond daar Ted van der Parre. Iedereen in die in de jaren 80 naar “De sterkste man van Nederland” heeft gekeken weet wie ik bedoel. Anders zijn er genoeg mannen in de buurt die vroeger hun gezicht hebben laten verbouwen door Ted. Hij was namelijk ook uitsmijter bij Hotel America in de Hoek. En die zullen beamen dat hij groots was in die tijd en hem nog steeds zo zien.

Gisteravond was een avond dat de helden van nu zich verzamelde om het goede te doen. In de enorme muffe zware zweetlucht van de plaatselijke sporthal zaten er vele mensen op de spinningfiets. Voor een goed doel jezelf even kapot laten gaan door een instructeur waarvan je het nooit zal gaan winnen. En natuurlijk zit toute Westland op de eerste rij, burgermeester, plaatselijke ondernemers, de jongens met geld en degene die daar heel graag tussen wil zitten. Ouwehoeren kunnen we allemaal op de lui maar ze doen het wel. Ze bouwen of een te groot huis, rijden een te dikke auto, gaan graag buiten de deur eten of kijken ze je alleen aan wanneer ze je nodig hebben, maar ze doen het wel.

Daarachter zit een bont gezelschap aan helden die zich graag in het zweet werkt. Degene die toch al twee keer in de week gaan spinnen en de wekelijkse wielrenners die nu er voor kiezen om er lekker warmpjes bij te zitten. De rest is er op slinkse wijze er ingeluisd door de vorige, maar ze doen het wel. Het publiek klaagt, met een pilsje in de hand, over de niet te harde lucht. Ze maken foto’s van de koppies die bij de zoveelste klim steeds verder gingen hangen, maar die doen het niet. Degene die het wel doen  zit gemakkelijk drie uur lang, de ander zit een uur lang te denken waar die in vredesnaam aan begonnen was, maar ze doen het wel.

Ik hoorde bij het publiek en ik heb er van genoten. Ook ik maakte  foto’s van de legendes die zwoegend de uren doortrapten. Het maakte me trots om te zien wat iedereen er voorover heeft. Over een tijdje komen dan de verhalen naar boven en wat een topprestatie er toen geleverd werd. En dan maakt het echt niet uit of je op de eerste dan wel de negende rij zat. Of je nu Sjaak, Edward, Merel, Brian, Louise, Freek of Ted bent.

Ted liep met z’n wc-papier en prei de deur uit en ik met het idee dat we allemaal wel een held in ons hebben zitten, alleen je moet het wel doen.