Ik wilde eigenlijk niet gaan. Lowlands 2013 was te gek, maar er was een soort regelmaat ingeslopen. Ieder jaar dezelfde plek. Camping twee rechtsachter. Minstens vijftien tenten van vrienden, twee partytenten om iedereen te herbergen in de ochtend en nacht. We hadden een “bouwploeg” die zorgde dat we allemaal bij elkaar konden staan.
In februari zat ik op het punt om te kaartenkooptombola in te gaan. PC, ipad, browsers open. En een half uur voordat de loterij zou gaan beginnen bedacht ik me dat ik mezelf had belooft om niet te gaan, toen ik de maandagochtend wegliep van het terrein. Alles uit, kop koffie, beetje opruimen. Half een krijg ik een app-je. Vriendin Barbara vraagt of ik al een kaartje heb gescoord. Antwoord: nee. En voordat ik erachteraan kan sturen dat ik dit jaar oversla krijg ik al een berichtje terug: ik heb een kaartje voor je! Ik nog twijfelen. Maar ik ben naast moeilijk ook heel makkelijk. Dus doe ‘m maar!
En alles werd anders. We waren met een klein groepje. Waren donderdagavond laat dus moesten wel voor camping 6 (nog voor de brug) kiezen. En ik was daar niet gerust over van te voren. Het gewoontedier in me kletste weer in mijn oor. Komt dit wel goed. Het kwam goed. Uit alles blijkt maar weer dat je soms vergeet dat je al op avontuur bent, dat een keertje linksaf ipv rechtsaf ook leuk kan zijn. Of nog beter!
De afstand van ons nieuwe onderkomen tot de 24-uurs bleek ook een uitkomst. Waar ik in vorige jaren al drie keer naar de muntenautomaat had moeten lopen voordat Lowlands überhaupt was begonnen had ik nu wel een fitte start. Oké ik had zaterdag een middagslaapje nodig maar door mijn feilloze timing (ik hoor een aantal vrienden hierom lachen) bijna niets gemist.
Wat er wel een niet gezien is….is eigenlijk niet zo belangrijk. Dat is voor iedereen weer een hele andere beleving.
Mijn hoogtepunt was Jett Rebel.
Dieptepunt Snoop dinges.
Het lekkerste de eerste hamburger ooit besteld.
Vreemdste was een grote garnaal in een pispaal.
Het allermooiste waren de kleine momenten.
Heel raar was het besef dat het op een andere manier ook kan. En dan ben ik al dus als niet campingfreak op een driedaags festival. Drink ik s-ochtends als eerste een slok jägermeister. Douche ik als ijdeltuit maar een keer. Sta ik in m’n eentje met een poncho aan te genieten van Queens of the Stoneage. Pies ik in een overvolle pispaal zodat hij verder overloopt. Zie zoveel mooie mensen. Weet dat ik gelukkig nog kan flirten. Zie mijn vrienden genieten, zelfs als ik er bij ben, ;).
Misschien dat ik volgend jaar weer niet ga.