Het was 20 augustus 2012, maandagmiddag..
Ik was sinds mensenheugenis niet meer in slaap gevallen in een auto, die dag dus wel. Was kapot, gesloopt, op, tot op de draad versleten, stonk, potje los..maar gelukkig. Lowlands was achter de rug. De heetste versie die men ooit had meegemaakt. En ik zwoer dat ik er 2013 weer bij zou zijn.
Het hele “gedoe” met de kaartverkoop speelde zich weer af. Spanning, lukt het allemaal weer, want je moet. Door de jaren heen is het altijd goed gekomen. En nu dus weer..kaart is binnen! Maar waarom zou ik me dus weer maanden van te voren aan iets vastleggen waarvan ik nog niet eens weet wie er komt? Dat maakt dus geen ene zak uit, blijkbaar. Het is een evenement waar ik een oncontroleerbare behoefte aan heb. Meemaken van Lowlands is een belevenis die niet alleen om de muziek gaat, het is..
Waanzinnig! Samen met je vrienden, rond de 20 vriendjes en vriendinnetjes, op de camping doen en laten waar jij zin in hebt. Niet iedereen heeft hetzelfde ritme maar niemand maakt daar een probleem van. Alles loopt door elkaar. Ik had het nooit zo op kamperen, maar als het altijd zo zou zijn, ben ik een happy camper.
Het festival zelf is doordrenkt van muziek. Oke, je hoort de kritiek dat er niets nieuws meer is. Wat een BULLSHIT! Ik heb de afgelopen jaren op Lowlands elke keer 150 acts door mn oren gekregen. Vindt je gek dat er dan op een gegeven ogenblik iets komt wat je al gezien hebt. Nieuwe bands of dj’s dienen zich nou eenmaal niet zo snel aan. En de grote “nieuwe” acts (ik noem Major Lazer of Empire of the Sun) komen hard en gaan met een stille trom. Dat is nou eenmaal de tijd waarin we leven van het snelle geld verdienen. Overigens, de optredens van die twee genoemde bands waren gewoonweg te gek om te zien. Zeker Empire of the Sun kreeg een 10 voor de show, ik zag iets wat ik voorlopig wel zal onthouden. Viel er dan geen nieuw talent te zien? Jawel maar dat laat ik aan andere over. Muziekliefhebbers die ik gesproken heb OP Lowlands hadden genoeg op hun lijstje staan waar ze razend benieuwd naar waren om ze live te zien.
Muziek die er geboden wordt is ook een onderdeel van het geheel. En het geheel speelt zich ook rondom de podia af. Kunst, Theater, Kleine verassende hoekjes, Titty Twister (de leukste avond voor mij op Lowlands) en ga zo maar door. Het is dus niet alleen de muziek, het is het geheel. En dat met het idee dat je het met z’n allen doet. En als je dat niet snapt hoor je niet thuis op Lowlands.
Dit jaar heb ik me iets anders gedragen dan afgelopen jaren. Veel samen met een (hele fijne) vriendin gedaan en daar voelde ik me erg happy bij. Dus geen half zes ‘s-ochtends de zon op zien komen, stomdronken, maar redelijk dronken op tijd de tent in. Zo leer je elk jaar weer een beetje meer van wat je echt wil. Dat is iets delen waar je nog in lengte van dagen over na kan praten. Dus als je er niet bij bent geweest kun je ook geen oordeel vellen over Lowlands.
Ik ben er volgend jaar zeker weer bij, want ik weet al heel veel van wat er komen gaat!