Ouwe Droog

2003

Voordat Joost en ik vorige week vrijdag naar het feestje gingen moesten we allebei nog sigaretten halen. Joost opperde om ze bij “De Ouwe” te halen en daar stemde ik mee in. Dus gingen we door deuren die jaren geleden al voor ons opensloegen. We bestelde twee biertjes en vroegen wisselgeld, ook of we oud genoeg waren voor de age-coin. Of we dan wel in het restaurantgedeelte wilde gaan zitten want ze hadden zo een feestje. We hadden het over de relatieproblemen bij ons in de groep en de eeuwige rotrug van Joost, we bestelde nog twee biertjes bij Joep. Niet wetend dat het voor ons de laatste twee pinten waren van een allerjezus grote hoeveelheid bier die we daar door de jaren heen gedronken, cq gezopen, hebben.

Voor mij begon het tijdperk de Ouwe ruim voor het millenium. De kroeg was het middelpunt van alles en je kon er zonder afspraak naar toe, er was altijd wel iemand. En binnen de kotste keren stond de hele tent afgeladen met, zeg maar, iedereen. In die tijd was er ook nog een bovenverdieping, die ging open op zaterdagavond, en ook daar was het dan hutje mutje. Ik was al een beetje begonnen met plaatjes draaien, althans cd’s branden en die opzetten, en samen met aantal andere jongens hadden we een soort wisseldienst. Vaak genoeg was het in de dj-booth de beste plek, je kon alles en iedereen in de gaten houden, en er was nog een beetje ruimte ook. Overigens is dj-booth een beetje overdreven, de cd-spelers plakte aan elkaar van de cola-vieux, de apparaten waren altijd van een inferieure kwaliteit en het lampje deed het nooit.  Het waren de gouden jaren.

Ik woonde heen er twee minuten lopen vandaan en terug was het een half uur kruipen. Bij mij thuis werden er dan de allerlaatste gedronken om alles nog eens door te nemen. Want er gebeurde te veel op een avond om allemaal zelf mee te maken en door te hebben. En opeens werd het minder. Onze generatie werd ouder, de hokken, andere horeca in Naaldwijk of niet “hip” meer. Het zal er allemaal wel mee te maken hebben, maar het was nu eenmaal zo, en wij gingen ook door. Joep, de uitbater sinds altijd, wist het ook even niet meer. Na het een en ander proberen maakte hij er meer een gezellig restaurantje van dan een kroeg. En de laatste jaren ging het weer goed, dacht ik. Er speelde regelmatig een band, de popquiz die meerdere keren per jaar succesvol georganiseerd werd, bijna al onze vrijgezellenavonden zijn hier gepland en zelfs de allerlaatste editie van oud en nieuw werd hier door ons gevierd.

En nu hoorde ik dat Joep er mee stopt. 2012 was voor hem letterlijk en figuurlijk een klotejaar, zijn gezondheid liet behoorlijk te wensen over. Maar hij overwon de kanker en was op de weg terug, het respect van de buitenwacht groeide en groeide. Ik heb persoonlijk Joep een keer echt kwaad zien worden, en dat is voor een kroegbaas toch best opmerkelijk. Toen was hij al een vent met uitstraling, loste alles soepeltjes op, als er uberhaupt al wat gebeurde, en nu had hij alleen nog maar meer respect gewonnen. Ook het leesbrilletje die hij droeg de laaste jaren stond hem zelfs goed . Een prachtkerel die nu besloten heeft om er mee te stoppen. Het hoe en waarom maakt mij niet zo veel uit, als hij maar gezond is. Joost en ik liepen de deur uit en we bedankte Joep. Hij mag bij mij zo een pilsje komen halen, voor hem zwaait mijn deur altijd open..