Toen was heel gewoon..

Reinier Paping vertelde dat hij het heerlijk vond om even in zijn leren slofjes door de sneeuw te lopen. Paping had al 150 kilometer in de benen door de stuifsneeuw en vrieskou. Tegenwoordig zou de wedstrijd gewoon afgelast worden. Je kunt er alles van denken maar die tijden mogen schijnbaar ook niet meer terugkomen. In ’63 had Paping even achter een paar toevallige meerijders “gezogen” en werd toch als winnaar uitgeroepen, in ’97 werd ene Piet Kleine van z’n 5e plaats berooft omdat hij toevallig een stempeltje miste. In ’63 had hij gewoon 5e geworden en een mooi verhaal gehad voor zijn kleinkinderen. Toen, in de zwart/wit tijd, werd er nog er nog het een en ander door de vingers gezien.

Mocht je nu aan de start komen met een wollen trui aan wordt je direct door mannen in witten jassen afgevoerd. En heb je zin om even met je leren slofjes door de sneeuw te banjeren sta je een minuut later op YouTube als de grootste idioot van die dag. Mocht de tocht er komen dit jaar zijn er al sowieso behoorlijk veel problemen op voorhand. Ik vraag me namelijk af of het GSM-netwerk in Friesland wel afdoende is. Ik moet natuurlijk wel de foto van een voorbij razende Bob de Vries onmiddellijk kunnen uploaden. De NS? Die heeft nu al nachtmerries bij het idee. Er liggen al rampenplannen klaar voor het geval dat het eigenlijke rampenplan al niet werkt. Alle verloven van de politie worden ingenomen, want er is een groot aantal agenten die wegwaaien boven windkracht 7, je verzint het niet. Er zal een kleine volksverhuizing plaatsvinden tegen die tijd, en iedereen eist zijn plekje op, iedereen moet erbij zijn. In ’63 werd er aan de enige agent in Bartlehiem gevraagd hoe de stand van zaken was, hij antwoordde dat Paping als enige met 9 minuten op voorsprong lag. Voor de rest had hij ook niets meer te doen dan dat.

Kortom toen was het heel gewoon dat men iets zijn verloop liet gaan. Achteraf wist men pas dat het een unieke dag was in de hollansche schaatsgeschiedenis. Een dag die nooit meer terugkomt omdat het gewoonweg niet zomaar kan. Er wordt veel te veel geregeld en rekening gehouden met mogelijke hiaten. Nu is het al een unieke dag, terwijl hij nog moet plaatsvinden. Vorig jaar waren de tranen van Erben Wennemars, hij hoorde dat de tocht niet doorging, voorbeeldig aan waar het om gaat. Niet de feestende mensenmassa op de Bonkevaart of de verkiezing van de mooiste schaatsfoto op AD.nl. Het is het idee dat je ergens bij kunt zijn wat geschiedenis zou kunnen worden. Schaatsers hun droom zien beleven, van mijn part op leren slofjes.