Wielerverhaal

Westlanders hebben vele rare trekjes. Weten veel van elkaar, en praten daar graag over. Werken hard, en praten daar niet over. De groen-witte vlag is trotsmakend. En we zien onszelf graag als een soort Asterix en Obelisk-volkje omringt door de rest van Nederland die veel minder is, in alles. Of je nu bijvoorbeeld uit ‘s-Gravenzande, Naaldwijk, Monster of Honselersdijk komt, we zijn op een vreemde manier aan elkaar verbonden. Een van de dingen waaruit dat duidelijk blijkt en te zien is, dat is wielrennen.

Afgelopen weekend was er de jaarlijkse volksverhuizing naar het zuiderlijke Valkenburg. Die ene “Aan de Geul” welteverstaan. Honderden strijken neer in of om het altijd zo vredige stadje. Ze deden ooit mee aan de radio 3 wedstrijd “Mooiste dorp van Nederland” totdat de burgemeester zich versprak aan de telefoon bij Giel Beelen. Hij zei:”We zijn trots op onze stadsrechten!”..er werd meteen opgehangen door Giel. En vredig valt eigenlijk ook wel mee. Hoorde een anekdote over Westlanders die maar wat graag de kroegeigenaar hielpen met de aankoop van een nieuw interieurtje..en dat was al 30 jaar geleden. En ikzelf kan me ook nog wel het een en ander voor me halen. Altijd gezellig maar blijkbaar moest er altijd maar weer geknokt worden. (de bron van het eerste verhaal wil overigens anoniem blijven..we noemen hem voor het gemak Kees V.) Overigens zijn we een stuk verstandiger geworden de laatste jaren, gelukkig maar. We dwalen af. Wielrennen.

Onder de bezielende leiding van onze eigen Leo van Vliet staat er al jarenlang een organisatie waar je U tegen zegt. Mede door zijn aanwezigheid komen er vele tourrijders om hun kunnen te beproeven. Korte of lange route maakt voor de prestatie niet zo veel uit. Of je nou 65 of 250 kilometer eruit trapt het is allemaal, in mijn ogen, in de orde van de buitencategorie. Het gaat erom dat je je grens verlegd en met trots kan melden dat je het gehaald hebt. Degene die er 6 uur over doet wordt net zo hard de Cauberg op geschreeuwd als degene die hetzelde doet in de helft van de tijd. Wat dan helpt is het rijden in groepsverband. En dan komen we op een fenomeen dat hier in het Westland weelderig tiert, Wielerploegen. Zomoda’s, Mustang Demolition, Koornstra, Van Rossum, Boal, S-Quattro noem ze maar op. Misschien kent niet iedereen elkaar bij naam maar je weet waar ze vandaan komen. Je deelt je vreugde of verdriet. Samen starten en samen finishen. In hetzelfde tenue..eigen kleuren..herkenbaar voor iedereen. En daar ben je trots op.

En de Westlanders weten ook wat er zo belangrijk daarna is. De prestatie van die dag nog even doornemen onder het genot van enorm veel drank. Want het vocht wat overdag is verloren moet ‘s-avonds natuurlijk aangevuld worden. Hoewel ik het idee heb dat de verhouding op een gegeven moment echt niet meer klopt, meer vocht na dan tijdens dus. En met z’n allen. Alle tenues lopen als een bezopen regenboog door elkaar. En dat is allemaal zeer terecht. De mannen en vrouwen weten wat saamhorigheid is en dragen  dat uit. Op een hele mooie manier. De jaarlijkse hoogmis in het zuiden heet de Amstel Gold Race maar zou ook best Amstel “Helemaal Goud” Race kunnen heten..alleen bekt dat niet voor de meeste mensen in Nederland. Alleen maar in dat rare stukje land tussen Hoek van Holland en Den Haag.